Zapłacz,

kiedy odejdzie,

jeśli Cię serce zaboli,

że to jeszcze za wcześnie

choć może i z Bożej woli.

 

Zapłacz,

bo dla płaczących

Niebo bywa łaskawsze,

lecz niech uwierzą wierzący,

że on nie odszedł na zawsze.

 

Zapłacz,

kiedy odejdzie,

uroń łzę jedną i drugą,

i – przestań

nim słońce wzejdzie,

bo on nie odszedł na długo.

 

Potem

rozglądnij się w koło,

ale nie w górę;

patrz nisko

i – może wystarczy zawołać,

on może być już tu blisko…

 

A jeśli ktoś mi zarzuci,

że świat widzę w krzywym lusterku,

to ja powtórzę:

on wróci…

Choć może w innym futerku..